Η εξουσία συνεπάγεται τη δύναμη, τη δύναμη της εντολής και της υπακοής. Η εξουσία δεν ανέχεται την αντίφαση. Σε κάθε περίπτωση, αυτό μας λέει το λεξικό και ως εκ τούτου φαίνεται θεμιτό να ρωτήσουμε αν μια αυταρχική στάση είναι κατάλληλη για διαχείριση.
Πράγματι, αν αναφερθούμε σε αυτό που μας λέει η θεωρία της εμπλοκής, ένα άτομο δεν είναι ποτέ τόσο αφοσιωμένο όσο αν το έχει δεσμευτεί, ή αν υποθέτει ότι ενήργησε σύμφωνα με την ελεύθερη βούλησή του. Από αυτή την οπτική γωνία, η αρχή φαίνεται να ενεργεί προς την αντίθετη κατεύθυνση, καθώς ο συνεργάτης δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να υπακούσει και ως εκ τούτου δεν θα ήταν αφοσιωμένος στη δράση που του επιβλήθηκε. Βραχυπρόθεσμα και σε ορισμένες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ή κρίσης, μια τέτοια στάση θα μπορούσε να έχει ευεργετικά αποτελέσματα, αλλά τι γίνεται με τις κοινές καταστάσεις διαχείρισης;
Το σιωπηρό πίσω από τη συμπεριφορά
Η διαχειριστική συμπεριφορά, όπως κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά, φέρει διάφορες σιωπηρές αξίες που θα ληφθούν από τους εργαζόμενους. Ανάλογα με την προσωπικότητά τους, τις αναφορές τους που συνδέονται με το προσωπικό τους υπόβαθρο, αυτές οι σιωπηρές θα ερμηνευτούν με διαφορετικό τρόπο.
Τι μπορεί να μεταφέρει η αυταρχική συμπεριφορά με την κυριολεκτική έννοια;
Θα μπορούσαν να υπάρχουν τόσες απαντήσεις όσες και οι συνεργάτες. Ωστόσο, φαίνεται ότι τα υπονοούμενα που έλαβε η μεγάλη πλειοψηφία εξ αυτών ερμηνεύονται στις περισσότερες περιπτώσεις ως προσόντα σε θέση κατωτερότητας. Αυτό δεν φαίνεται να ευνοεί τα κίνητρα και την ανάπτυξη. Στη συνέχεια, οι αντιδράσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: υποταγή και υπακοή σε σχέση συμπληρωματικού τύπου ή αντιπαράθεση και επιθετικότητα σε σχέση συμμετρικού τύπου. Εν ολίγοις, αποδέχομαι την εξουσία και τα προσόντα ή τα αρνούμαι και προσπαθώ για δύναμη και ανωτερότητα. Και στις δύο περιπτώσεις, οι διαχειριστικοί στόχοι είναι πολύ πιθανό να μην επιτευχθούν και να οδηγήσουν τους πρωταγωνιστές σε ένα δυαδικό όραμα της σχέσης.
Συμπεριφορές συναισθημάτων
Όταν ένας διευθυντής αλληλεπιδρά με έναν εργαζόμενο, δεν μπορεί να μην τον επηρεάσει. Τότε γίνεται σημαντικό να τον επηρεάσει στην κατεύθυνση των στόχων του. Μια αυταρχική διαχείριση τύπου όπως περιγράφεται παραπάνω θα οδηγήσει σε συμπεριφορά εργαζομένων και αυτή η συμπεριφορά θα επηρεάσει με τη σειρά του τον διευθυντή ο οποίος είτε θα μειώσει τον κέρσορα της εξουσίας εάν ακολουθείται, είτε θα τον αυξήσει αν δεν το κάνει.
Σε κάθε περίπτωση, οι διαχειριστικοί στόχοι κινδυνεύουν να τεθούν σε κίνδυνο. Ο υπάκουος συνεργάτης θα αποδώσει, αλλά χωρίς δέσμευση και χωρίς δυνατότητα ανάπτυξης και πρόσβασης στην αυτονομία. Ο υπάλληλος που επαναστατεί δεν θα κάνει αυτό που του ζητείται και θα αμφισβητήσει την εξουσία του διευθυντή και θα εισέλθει σε λίγο πολύ ανοιχτή σύγκρουση. Συνεπώς, θα πρέπει να βρεθεί μια εναλλακτική λύση αντί της αρχής, η οποία αποτελεί πηγή επιτυχίας για τον διευθυντή και τους υπαλλήλους.
Από την εξουσία στην κατευθυντικότητα
Για να μπορέσει η αρχή να πάρει τη θέση της στη διοίκηση, φαίνεται απαραίτητο να μετατοπιστεί η συμπεριφορά προς πιο κατευθυντική διαχειριστική συμπεριφορά. Η οδηγία συνεπάγεται "που δίνει κατεύθυνση". Ο διευθυντής μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει τον νόμιμο ρόλο του να ηγηθεί της ομάδας του και των συνεργατών του, ενώ θα ξεφύγει από την παγίδα του υπονοούμενου. Θα μου πείτε ότι όλα είναι θέμα λέξεων. Στην πραγματικότητα, αφορά περισσότερο τη συμπεριφορά και οι λέξεις μεταφράζουν αμήχανα αυτό που συμβαίνει στις διευθυντικές σχέσεις.
Σε αντίθεση με την εξουσία, σε επιχειρηματικό πλαίσιο, η κατεύθυνση είναι μια στάση που δείχνει σεβασμό στους άλλους ενώ δίνει κατεύθυνση. Ωστόσο, αυτή η στάση δεν θα είναι κατάλληλη για όλες τις καταστάσεις και όλους τους εργαζόμενους και θα είναι απαραίτητο για έναν διευθυντή να αναπτύξει άλλες συμπληρωματικές στάσεις. Το ευρύτερο δυνατό εύρος συμπεριφοράς και η αίσθηση παρατήρησης θα εγγυηθούν προσαρμοστικότητα, ανταπόκριση και πραγματική προστιθέμενη αξία στη διαχείριση.
Συνοψίζοντας, η κατευθυντικότητα υποδεικνύει τι πρέπει να γίνει χωρίς να ερωτηθεί ο εργαζόμενος ως άτομο, ενώ η αρχή θέτει τον εργαζόμενο σε θέση κατωτερότητας και θα δημιουργήσει αντιδραστική συμπεριφορά σε σχέση όχι με την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί. σχέση που εκφράζεται σιωπηρά. Η γραμμή μεταξύ των δύο συμπεριφορών μπορεί να φαίνεται ωραία και όμως σε αυτές τις αποχρώσεις παίζεται η ποιότητα των σχέσεων και η διαχειριστική επιτυχία.
